Informujemy, że używamy plików cookies w celu umożliwienia użytkownikom korzystania z wszystkich funkcjonalności oraz tworzenia anonimowych statystyk serwisu.
Oznacza to, że każdy ma możliwość samodzielnej zmiany ustawień dotyczących cookies w swojej przeglądarce internetowej.
Jeśli nie wyrażasz na to zgody, prosimy o zmianę ustawień w przeglądarce lub opuszczenie serwisu. Dalsze korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień w przeglądarce oznacza akceptację plików cookies.

Prosimy także o zapoznanie się z polityką prywatności, która zawiera wszystkie szczegółowe informacje z zakresu przetwarzania danych osobowych.
Zamknięcie komunikatu i/lub dalsze korzystanie z serwisu oznaczać będzie wyrażenie zgody na przetwarzanie danych zgodnie polityką prywatności.

Rehabilitacja[1]

Osoby z chorobami siatkówki powinny być nie tylko pod stałą opieką okulistyczną, ale także, szczególnie w przypadku zaawansowania choroby, odpowiednich placówek leczniczo-rehabilitacyjnych, które dostępne są w ofercie organizacji pozarządowych, takich jak Polski Związek Niewidomych.

W procesie rehabilitacji udział biorą specjaliści różnych dziedzin, począwszy od psychologa, poprzez instruktora orientacji przestrzennej i usprawniania widzenia[2].

Rehabilitacja psychologiczna ma na celu redukcję stresu, strachu, obaw i niepewności pojawiających się wraz z możliwością utraty widzenia, poprzez wypracowanie odpowiednich strategii radzenia sobie z trudną sytuacją, jak również pogodzenie się z pojawiającymi się ograniczeniami i przygotowanie na podjęcie nowych wyzwań, by móc dalej cieszyć się pełnią życia.

Pomocą w zwiększaniu samodzielności, sprawności i bezpieczeństwa osób z uszkodzonym wzorkiem są instruktorzy czynności życia codziennego i orientacji przestrzennej.  Zajęcia z nimi to nauka radzenia sobie z zadaniami, takimi jak higiena osobista, ubieranie się, gotowanie, sprzątanie, etykietowanie i oznaczanie przedmiotów, a także czytanie czy uprawianie sportu.

Terapia widzenia ma za zadnie pomóc osobom słabowidzącym w pokonaniu skutków deficytów wzroku poprzez ćwiczenia usprawniające, dobór odpowiednich pomocy optycznych (lupy, okulary lupowe, okulary lornetkowe, monookulary) i nieoptycznych (m.in. lampki, pulpity czytelnicze, mówiące zegarki, termometry, wagi, czujniki poziomu cieczy i in.). Ważną częścią rehabilitacji jest również nauka korzystania z dostępnych technik komunikacyjnych, zarówno brajla, jak i technik i programów komputerowych oraz aplikacji.

Odpowiednio wcześnie podjęta rehabilitacja wzroku osób z AMD i DME umożliwia w optymalnym stopniu zachowanie samodzielnego funkcjonowania. Ważną jej częścią jest aktywne uczestnictwo i zaangażowanie rodziny i opiekunów zapobiegające izolacji społecznej, wsparcie otoczenia i zachowanie kontaktów międzyludzkich.


[1] Stankiewicz, A., Jak pomóc choremu na zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem?, „Przewodnik Lekarza” 2009;1:222–225. https://www.termedia.pl/Jak-pomoc-choremu-na-zwyrodnienie-plamki-zoltej-zwiazane-z-wiekiem-,8,11976,1,0.html [dostęp: 11.2022].

[2] Katalog standardowych usług niezbędnych dla osób z problemami wzroku, „Polski Związek Niewidomych” https://pzn.org.pl/katalog-standardowych-uslug-niezbednych-dla-osob-z-problemami-wzroku/ [dostęp: 11.2022].

  • Czcionka
  • Kontrast
  • Reset